myśli o Tobie przyklejają mi ręce do stołu, a każda z nich rozpoczyna się od słów ''mogę chodzić po rozżarzonych węglach i szkle, jeśli zechcesz, ale wybacz i wróć''.
świat jest pełen ludzi... póki nie ma jego, wyjdź do innych ludzi. wśród nich można znaleźć prawdziwą inspirację. najgorzej jest siedzieć samemu. przy pustym stole.
Wybaczenie nie jest proste. Ale podobno, jak zależy, to to o niebo łatwiejsze.
OdpowiedzUsuńNie wiem, co mam napisać. Bo On nie ma mi czego wybaczać, a i tak nie może wrócić. To chyba jeszcze bardziej boli.
OdpowiedzUsuńświat jest pełen ludzi... póki nie ma jego, wyjdź do innych ludzi. wśród nich można znaleźć prawdziwą inspirację. najgorzej jest siedzieć samemu. przy pustym stole.
OdpowiedzUsuńI nikt inny nie jest potrzebny, tylko On, tylko jego potrzeba.
OdpowiedzUsuńtrudno cokolwiek napisać, jeśli czyta się jeden wpis. i nie zna się historii.
OdpowiedzUsuńale wydaje mi się, że czasem ruszyć mocno do przodu.
a wspomnienia poupychać w pięknych pudełkach i tylko czasem do nich wracać.
Lepkie to uczucie i złośliwe.
OdpowiedzUsuń